Deze blogpost maakt deel uit van Why I live in Antwerp, het nieuwe solo-project van Isle of the Sky

Mocht je het inmiddels nog niet weten: het Waterman-Tijdperk is begonnen! De veranderingen zijn ingezet en er is geen weg terug. Gelukkig maar! De volle maan van 27 februari 2021 zorgde wederom voor een piek van binnenkomend licht en een stroomversnelling. Wie de golf kon vangen, surft sindsdien op ongekende hoogtes… Op 3 maart was daar namelijk ook weer een volgend portaal. Gevolgd door de lente-equinox op 21 maart: het Keltisch feest van Ostara.

Voor mij persoonlijk vertaalt de geleidelijke verhoging van onze trilling zich in een steeds meer uit de kast (willen) komen. Ik wil volledig mezelf zijn en ik merk dat dat stilaan steeds beter gaat. Zaken die me nog steeds uit mijn kracht hielden, beginnen gaandeweg hun grip op me te verliezen. Ik worstel er een tijdje mee totdat ik ze bij hun nekvel vast heb, hou ze tegen het licht, analyseer ze grondig en ruim ze daarna vakkundig uit de weg. Gedaan ermee. Voor eens en voor altijd, zeg ik erbij. Nooit nog. Met wortel en al. Ik heb het over die laatste (nou ja…) (on)bewuste angsten, overlevingsmechanismen, gedachtenpatronen en overtuigingen die als een telkens herhalend algoritme op de loer liggen en mij als het ware willen blijven voor-programmeren.

Neen, zo zeg ik soms zelfs luidop, ik ben niet langer van buitenaf programmeerbaar. Ik zal mezelf wel programmeren. Ik ben ook niet langer bang voor het donker. Ik besef dat duisternis een belangrijke fase van elk groeiproces inhoudt en verwelkom de donkere deken die me rust en inzichten geeft. Want het kan natuurlijk niet altijd alleen maar geweldig zijn. Na de pieken zijn er ook dalen die je dwingen tot inkeer en zelf-reflectie. Vloed en eb gaan nu eenmaal samen.

Ik ben ook niet langer bang voor mijn eigen (licht)kracht. Ik probeer mededogen te zijn, en alles en iedereen te vergeven, maar ik stuur bewust geen liefde naar mijn vijanden. Ik weet intussen immers maar al te goed wie en wat er vanachter de schermen deze planeet regeert, en tot wat deze wezens allemaal in staat zijn… Wanneer ik opzettelijk mijn liefde aan hen schenk, geef ik hen onmiddellijk te kennen waar ik mij precies bevind. En liefde werkt als een portaal. Veel beter is het om mijn licht uit te stralen, naar alles en iedereen, maar het niet opzettelijk en doelbewust in een bepaalde richting te sturen.

Daarnaast merk ik op dat velen deze dagen wachten. Wachten totdat de omstandigheden verbeteren, wachten op mooi weer, wachten op verlossing. Oplossingen worden dus vaak nog veel in de buitenwereld gezocht. Natuurlijk worden we bijgestaan door vele lichtwezens en buitenaardsen op evenzoveel frequenties en dimensies, maar de poort, de sleutel, de boom… dat zijn wijzelf! Wij zijn degenen waarop we hebben gewacht! Wij zijn de Nieuwe Aarde!

De tijd is aangebroken om het juk waaronder deze mensheid nu al zo lang gebukt gaat, eindelijk te doorbreken! Gooi dus de angsten van je af en word dus wie je altijd al geweest bent. Er is in feite niets simpeler dan dat. Al die stagnerende energieën… jij bent het zelf die ze in leven houdt! Doorzie ze, transformeer ze, heel ze en bevrijd jezelf! Er is geen grotere daad van zelfliefde dan dit: wees lief voor jezelf en laat jezelf vrij! Voer wijzingen in je bewustzijn door die zo ingrijpend zijn en zo juist, dat ze voor altijd je bewustzijn veranderen, en anderen helpen dat ook te doen!

Ik stond onlangs (op 8 maart) te zingen in een prachtige, nagenoeg lege kerk. Het zonlicht dat door de glas-in-lood ramen brak, zette telkens een ander aspect van hun schitterende schouwspel in lichtelaaie. Ik voelde me boven mezelf uitstijgen… en de tekst die ik zong werd de stem die ik was, en de Aarde en de Hemel die ik eerst overal om mij heen voelde, keerden terug naar hun oorspronkelijke staat van zijn en alles werd één en met elkaar verbonden.

Ja daar, in die St. Joriskerk op het Mechels Plein te Antwerpen, hoorde je die dag een koor van stemmen: ‘Nooit zal een lagere god ons nog afhouden van ons geboorterecht! Nooit zullen wij nog vergeten wie wij in werkelijkheid zijn! Wij zijn soevereine vrije wezens die allen afstammen van de Goddelijke Bron! Nooit zullen wij ophouden met te bestaan! Leven na leven na leven… zullen wij ons telkens herinneren wie wij zijn en zo onszelf en alles en iedereen redden! Dit alles vanwege het eeuwigdurende en liefdevolle Verbond dat de Aarde smeedde met de Hemel! Wees blij en verheugd want het Plan is in werking getreden! Wij allen zijn nu (terug) hier! Wij ZIJN de Nieuwe Aarde!’

Liefs,
Ilse
Vergeet niet je (gratis) te abonneren op mijn YouTube-kanaal en/of volg me op Facebook of SoundCloud
Graag op de hoogte blijven? Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief!
Klik hier voor de volgende blogpost, en hier voor de vorige.