Deze blog(post) maakt deel uit van het documentaire-filmproject Terug naar het Paradijs / Amy waarin ik samen met mijn geliefde, regisseur/cameraman Thomas Ceulemans, een klein bijzonder meisje volg. Haar naam is Amy. 

Om het over Gosia te hebben, de sympathieke uitbaatster van Elf en Steen te Lommel, kan ik niet anders dan het ook over mijn eigen vader te hebben.

Mijn papa, die nu reeds meer dan 2 jaar geleden is overgegaan, was een zelfstandige. Tot het allerlaatste moment baatte hij met veel passie een zaak uit in verpakkingsmaterialen. Dat kon gaan van cadeaupapier in allerlei motieven tot lintjes en etiketten in allerlei kleuren. De laatste tijd waren vooral herbruikbare stoffen, bedrukte draagtassen in trek en leek plastiek steeds meer uit de mode te geraken. Een goede zaak, zo sprak mijn vader wijs. Beter voor iedereen. Papa’s cliënteel bevond zich hoofdzakelijk in Limburg en als ik hem vertelde over bepaalde plaatsen die ik tijdens mijn omzwervingen had bezocht, legde hij vaak de link met die of die klant die daar dan een winkel in dit of dat had. En zo verliep het ook die ene keer.

We hadden buiten op het terras net een heerlijke verse maaltijd van mama smakelijk naar binnen gewerkt, met groenten uit papa’s moestuin, toen ik begon over een klein meisje wiens moeder mij had gecontacteerd nadat zij een artikel van mij onder ogen had gekregen. Amy, zo heette het meisje in kwestie, woonde met haar familie in Lommel en was vanaf het begin ‘speciaal’ geweest. Ze herinnerde zich namelijk niet enkel haar vorige leven maar had ook iets met de helende krachten van stenen. Waarop mijn vader prompt antwoordde dat er in Lommel een klant van hem een winkeltje in bijzondere stenen uitbaatte. Nu schonk ik daar op dat moment nog niet teveel aandacht aan – de dingen bevonden zich immers nog in een pril stadium – maar ik sloeg de informatie wel in me op omdat mijn vader klaarblijkelijk al een duidelijke connectie zag waar ik die zelf nog zou gaan ontdekken.

En zo geschiedde. Nauwelijks enkele maanden later wandelden Thomas, Amy, Kristien en ik het bijzondere winkeltje binnen en stond ik oog in oog met de dame die mijn vader zo goed had beschreven. Ook ik werd onmiddellijk gecharmeerd door de pientere, fonkelende pretlichtjes in haar ogen. Toen ik Gosia over mijn papa vertelde, ging ze zo mogelijk nog meer stralen en gaf ze bovendien zo’n mooi compliment dat ik inwendig opzwol van trots. Hoe mooi kan het leven zijn, zo vol van dit soort toevallige samenlopen, zo zeiden we tegen elkaar, terwijl we de bewegingen van Amy in het oog hielden. Die stond intussen namelijk al volop naar de prachtige collectie stenen te turen.

Natuurlijk wilde ik meer over Gosia weten. Wie was ze, waar kwam ze vandaan en vooral: hoe kwam ze erbij om zulk een leuk spiritueel winkeltje in Lommel te openen? De antwoorden op al deze vragen? Ze bleken warempel opnieuw naar Afrika te wijzen!

Ik babbel graag, zo steekt Gosia van wal, maar schrijven is een ander verhaal. Voor Amy wil ze echter best een extra inspanning leveren: Als je vraagt om mezelf voor te stellen, verwijs ik graag naar mijn verblijf in Afrika. Dat verblijf bracht voor mij namelijk puurheid in het energetisch beleven van de realiteit. Er brak iets open wat zich voor mij in dit mensenleven voordien verborgen had gehouden. Een besef dat de waarheid anders was dan dat men mij had doen geloven. Werkelijk geluk hangt niet af van je status of wie je “bent” op papier. Werkelijk geluk hangt af van hoe je in het leven staat. Elke actie kan een wereld van verschil maken, zowel voor de ander als voor jezelf. De eenvoud van het leven in Afrika heeft me enorm geraakt.

Bij haar thuiskomst verloor het Westerse leven voor Gosia ineens alle kleur en ontstond er een verlangen om meer te gaan leven vanuit haar hart: Ik kwam tot het besef dat ik nooit echt geaard was. Het leven stroomde niet door mij: het overkwam me en ik was er het slachtoffer van. Ik ging als het ware de strijd aan met het leven, vertrouwde blindelings op de manier die men mij had aangeleerd waardoor ik me dikwijls de vreemde eend in de bijt voelde en gaandeweg steeds meer mijn ware identiteit verloor. Door in aanraking te komen met de Afrikaanse cultuur werd mijn verlangen voor het “echte” leven aangewakkerd. Ik werd aangetrokken door het belang van de natuurelementen, de kracht van voeding en de magie van écht mens zijn.

Dit brengt Gosia onmiddellijk bij Amy, want, zo zegt ze, “dat is namelijk exact de energie die zij weet over te brengen en waardoor ik me verbonden voel met haar”.

Hoe ze elkaar hebben leren kennen? Via onze homeopathe kwam Amy “toevallig” bij mij terecht. Dat eerste bezoekje is uiteindelijk het begin van een bijzondere vriendschap gebleken. Amy zat onmiddellijk in mijn hart. Als ik erover nadenk waren het vooral het gemak waarmee ze mijn muur doorbrak en de openheid waarmee ik haar toeliet in mijn wereld die aan de basis liggen van onze relatie. Ik herkende mezelf niet alleen in haar, ik voelde haar aan en zij mij. Alsof we elkaar al langer kenden.

Ook met mama Kristien heeft Gosia een bijzondere band: Ze voelt voor mij als een zus. Ik krijg bij haar altijd onmiddellijk een veilig gevoel. Vooral haar puurheid en eerlijkheid maakten het me makkelijk om me met haar te verbinden. Door zichzelf open te stellen in alle kwetsbaarheid en de makkelijke manier waarop ze communiceert, bracht ze mij ook bij mijn ware zelf. Met Amy en Kristien die ineens op mijn pad kwamen, leek het alsof een oude familieband nieuw leven werd ingeblazen. Het bleek een eerste kennismaking met mijn familie van licht. Als je je altijd anders en alleen gevoeld hebt in je manier van zijn… ja, dit kwam als een verademing op mijn pad. Door Amy heb ik mijn spontaniteit en vrolijkheid terug kunnen ontdekken. Ze brengt op een onevenaarbare manier magie in iemands leven.

Gosia geraakt nu echt op dreef: Het is zo mooi om te zien hoe liefdevol Amy door haar mama Kristien ondersteund wordt in haar zoektocht naar haar spirituele identiteit. Het is zo belangrijk dat volwassenen leren om kinderen hierin te begeleiden. Gewoon door met een open ingesteldheid naar ze te luisteren en belang te hechten aan hun verhaal maken ze een wereld van verschil.

Zelf is Gosia het levende bewijs van het niet-begeleid worden in haar eerste spirituele ervaring: Mijn roots liggen in het extreem katholieke Polen waar het voor mij als kind onmogelijk was om mijn waarheid te spreken. Toen ik mijn eerste spirituele ervaring deelde, werd dit afgedaan als een boze droom. De vrouw die erin verscheen werd door mijn mama als een heks beschreven die stoute kinderen straft. De angst die er ontstond voor deze vrouw – die gedurende mijn leven meermaals aan mij verscheen – heb ik pas vijftig jaar later weten te ontmaskeren. Al heel mijn leven doet zij dienst als mijn beschermvrouw en neemt ze de moeite om me de juiste richting te wijzen. Verblind door angst heb ik deze aanwijzingen dikwijls verkeerd geïnterpreteerd, waardoor mijn persoonlijke ontwikkeling zeker vertraging heeft opgelopen.

Het is goed dat de tijden inmiddels veranderd zijn en er steeds meer mensen openstaan voor dergelijke ervaringen.

Ik ben ook dankbaar voor deze levenservaring omdat het me als mens rijker maakt. Daarnaast maakt het het makkelijker voor me mijn winkel Elf en Steen uit te baten. Omdat ik bijzonder alert ben, voor iemands ervaringen bijvoorbeeld, kan ik desgewenst goed begeleiden in het vinden van de betekenis erachter.

Met deze laatste woorden in gedachten zie ik plots het lieve gezicht van mijn vader voor mijn geestesoog verschijnen. Het is alsof hij boven zijn kleine leesbrilletje naar me knipoogt. Ook hij begreep dat dit niet zomaar een winkeltje was…

Liefs

Ilse

P.S De tekening hierboven is van de hand van Gosia. Het stelt haar beschermvrouw voor en ze schilderde haar in één vloeiende beweging.

 

Klik hier voor de vorige blogpost, en hou je alvast klaar voor de volgende! 

Je kan Terug naar het Paradijs / Amy ook volgen op Instagram + Facebook 

Delen mag en is zelfs zeer welkom.