Deze blog(post) maakt deel uit van het documentaire-filmproject Terug naar het Paradijs waarin ik samen met mijn geliefde, regisseur/cameraman Thomas Ceulemans, een klein bijzonder meisje volg. Haar naam is Amy.

Ik hoef je hier natuurlijk niet meer te vertellen dat het nu nog slechts een kwestie van tijd is; dat de energie in stijgende lijn gaat. Dat we met een wisseling van tijdperken te maken hebben – een heuse paradigma-shift! – en dat het binnenkomende licht inmiddels voor heel wat ziel- inzichten zorgt. Tenminste: als je je niet laat vangen en meesleuren in de heersende angst-frequentie!

Reeds tijdens mijn kindertijd bestond mijn favoriete spelletje erin, om me vast te bijten in mezelf en als een detective de wereld te bestuderen. Ik kreeg dan ook heel wat puzzelstukjes voorgeschoteld waarop geen mens een zinnig antwoord leek te hebben. Op school werd ik verdacht van een teveel aan kinderlijke fantasie. Thuis, in de beslotenheid van onze kleine familie, werden bepaalde zaken (die je in mijn vorige post lezen kon) als normaal beschouwd; er veel dieper op ingegaan werd er niet. En dus bleef ik met een heleboel vragen zitten. Nu terugkijkend, besef ik dat het stellen van vragen een zeer essentieel, zo niet het meest belangrijke onderdeel is van een zoektocht. Als bovendien de zoektocht jezelf betreft, is er niets zo fijn dan ook effectief de antwoorden die je zocht te vinden.

Als ik de afgelopen maanden mijn speurneus niet zou hebben gevolgd – als ik de kleine signalen niet zou hebben opgemerkt – dan was ik vast en zeker voorbij gelopen aan ‘A Gift from the Stars – Alien Races – het boek van de Frans/Ierse Elena Danaan. Nu bleek het wederom hét perfecte boek. De timing kon werkelijk niet beter zijn… In dit boek namelijk getuigt de dappere Elena van haar ontvoering als kind door slechtwillende buitenaardse wezens – Greys – en haar redding door welwillende buitenaardsen, waarmee ze vervolgens haar hele leven contact hield. Tijdens het lezen van de tekst op de achterflap van het boek, gingen er bij mij al een aantal haartjes rechtop staan. Dat werd alleen maar erger tijdens het lezen van het boek. Al bij de eerste pagina’s namelijk besefte ik dat dit ook mij was overkomen!

Dat is te zeggen: ik werd niet eerst (zoals Elena) door onlichte krachten gekidnapt, maar maak al langer deel uit van een groot Plan. Een van de onderdelen van dat Plan, is  dat ik momenteel nu hier ben, op de Aarde, en dat welwillende wezens – dezelfde als waar Elena over spreekt! – sinds mijn kindertijd een oogje in het zeil houden en over mij waken. Vaak echter ontvoerden ze mij ook. Dat gebeurde zo rond mijn 5, bijna elke nacht en gedurende een heel jaar.

De manier waarop dit precies gebeurde, beschreef ik reeds uitgebreid in een van mijn getuigenissen die je kan terugvinden in mijn beide boeken. In het kort komt het erop neer dat ik – mijn volk – al heel lang weet dat het bewustzijn niet het resultaat of het product is van de materiële hersenen, maar het fysieke lichaam omvat. De menselijke hersenen fungeren slechts als een soort antenne. Afhankelijk van de zender of de frequentie waarop je inschakelt, zie je meer of net veel minder. (Dit is trouwens iets dat de kwantum-mechanica sinds 1900 heeft her-ontdekt.)

Mijn indaling – mijn geboorte op deze Aardse dimensie – verliep niet zonder slag of stoot want ik begreep al gauw dat mijn fysieke voertuig – mijn Aardse lichaam – als een soort duikerspak fungeerde. Een gevangenis dus. Ik wilde dan ook niets liever dan eruit ontsnappen. En kijk… ook aan deze diepe wens werd gehoor gegeven.

Het resultaat bestond eruit dat ik rond mijn 5 jaar, en met de regelmaat van de klok, als het ware uit bed werd getild. Sommige van mijn bondgenoten/lichtwezens van de andere kant hielpen mij mijn trillingsfrequentie te verhogen waardoor mijn lichtlichaam zich bewust van mijn fysieke lichaam losmaakte. Het was vooral dat bewuste aspect dat het ‘m deed. Zie je, bij de meeste mensen vindt er ’s nachts tijdens de slaap eveneens een soort uittreding plaats. Alleen gebeurt dat meestal onbewust. Men beleeft weliswaar allerlei avonturen in (on)bewustzijn die men dromen noemt, maar niets daarvan lijkt werkelijk van waarde. De tussen- en Hogere werelden die ik betrad, waren mijn werkelijke Thuis. En het was ook daar dat ik samen met andere studenten en Ingewijden van bepaalde Leraren opleidingen kreeg en trainingskampen volgde die me voorbereidden en steunden op mijn volgende – deze! – missie.

Een van de meest belangrijke zaken die me werden bijgebracht, ging over de kern van ons multi-dimensionaal wezen, en hoe die zielen-groep op verschillende dimensies/frequenties met elkaar samenwerkt. Het is ook dat wat tegenwoordig onder de spirituele term ‘ontwaken’ wordt bedoeld. En het hoeft dus geenszins te verwonderen dat de on-lichte krachten hiertegen in opstand komen.

Mijn advies? Laat je niet manipuleren! Blijf dicht bij jezelf en sta in je kracht! Herinner je… herinner je wie je bent! De rest is, zoals ook Amy zegt, nu nog slechts een kwestie van tijd. En daar voegt ze dapper aan toe: ‘Luister naar de kinderen! Luister naar kinderen zoals ik!’

Inderdaad, zo bedenk ik me, in onze kindertijd liggen alle oplossingen reeds voor het rapen. Dat komt omdat de ziel-verbinding dan nog erg levend is. Alles wat daarna komt, hoort als het ware bij een soort vrijwillige opsluiting. Een steeds maar weer conformeren aan normen en waarden die niet langer de onze zijn. Onze ontsnapping is waar we nu met z’n allen op dienen te focussen.

Liefs

Ilse

 

Klik hier voor de volgende blogpost, en hier voor de vorige.

Je kan Terug naar het Paradijs ook volgen op Instagram + Facebook

Delen mag en is zelfs zeer welkom (mits naamsvermelding).