Deze blogpost maakt deel uit van Why I live in Antwerp, mijn solo-project van Isle of the Sky
Intussen zijn we alweer enkele maanden ver in 2022: het jaar van de buitengewone grote én kleine openbaringen. Het Why I live in Antwerp-project dat in 2020 van start ging, verliep tot nu toe enigszins anders dan gepland. Maar niet getreurd: wat niet is, kan nog komen! Deze dagen maak ik mij met Isle of the Sky alvast klaar voor onder andere de opnames van wat nieuw materiaal.
Zoals een hond rond zijn mand draait, alvorens zich comfortabel neer te vleien, zo bereid ook ik me momenteel mentaal voor. Tijd inplannen en mezelf steeds meer in de juiste (muzikale) stemming brengen: daar ‘draait’ het allemaal om. Na de voorbereidingsperiode volgt de fysieke daadkracht en dat is altijd weer een soort onbekende sprong in het diepe terwijl je tegelijkertijd heel precies weet wat je doet. Je focust op de activiteit maar zonder echt op die focus te focussen. Ja ik weet het, het klinkt tegenstrijdig maar dat is het niet. Eigenlijk is het de meest gewone zaak van de wereld. In oude Oosterse culturen zoals China bijvoorbeeld, is men al heel erg lang bekend met het ‘niet-doen’ en ‘niet-proberen’. In het Westen werden deze concepten geherintroduceerd door Carl Gustav Jung. (Meer over deze kunst vind je in mijn eerste boek Ziel in Zicht!)
Je met volle overgave op iets storten – helemaal opgaan in wat je doet – wordt ook wel ‘in flow zijn’ genoemd. Dan ‘verlies’ je jezelf en houdt de voortglijdende, lineaire tijd op met te bestaan. Dan bestaat er geen ego meer en neemt de ziel het van je over. Dan treed je uit jezelf, overstijg je jezelf en leef je voluit. Met volle teugen.
Flow is puur natuur: wild, vrij en echt. Flow is organisch, zoals de wind, de seizoenen, het ritme van de dag en de nacht, de getijden van het water. Onze eigen ademhaling herhaalt die flow van eb en vloed.
Kinderen zijn meestal in flow. Ze gaan volledig op in hun spel of fantasie en staan niet stil bij de tijd zoals volwassenen doen. De meeste volwassenen verliezen die gave wanneer ze opgroeien, verantwoordelijkheden krijgen en teveel in hun hoofd gaan zitten.
Ik hou ervan om altijd (of toch zo veel mogelijk) in flow te zijn. Flow is zowat mijn levensstijl geworden. Als ik wakker wordt, ontbijt… vanaf het prille begin van de dag probeer ik dankbaar, liefdevol én in flow te zijn. Ik heb gemerkt dat al deze zaken mij simpelweg gelukkig maken. Bovendien weet ik intussen uit ervaring dat deze ingesteldheid mij geconnecteerd houdt en mijn multi-dimensionale zelf in balans houdt waardoor er vlotter een uitwisseling bestaat tussen de hogere en lagere dimensies. Anders gezegd: ik ben dan niet van deze wereld maar sta er krachtig middenin.
Maar ik dwaal af 😉
Van muzikanten wordt verwacht dat ze eerst heel veel oefenen moeten en technisch onderlegd moeten zijn vooraleer ze ‘vrij’ spelen kunnen en dus flow kunnen ervaren. Uiteraard klopt dit. Maar het wil natuurlijk niet zeggen dat muzikanten die niet technisch onderlegd zijn, totaal niet vrij kunnen spelen. Kijk, ik heb zo goed als geen Aardse techniek. Ik kan geen noten lezen, speel geen enkel instrument en beschik slechts over wat zangtechniek.
Wat ik wél weet, is dat alles uit trilling en frequentie bestaat. Ooit werd ik in de hogere lichtwerelden door de Ouden (van de Galactische Federatie) getraind om hiermee voorwerpen te verplaatsen (waardoor o.a tijd- en ruimtereizen mogelijk wordt). Je kan er ook mensen mee genezen (helen) en er zelfs een heuse atmosfeer mee helpen opbouwen. (Klinkt dit alles je als ongelofelijk in de oren? Wacht dan tot je mijn beide boeken leest!)
Wat ik ook kan, is horen van waaruit – uit welk gebied – iemand zingt. Een (zang)stem liegt niet. Als iemand vanuit zijn/haar ego zingt, dan hoor ik dat. Of als iemand te hard zijn best doet (om bijvoorbeeld mooi of perfect te klinken), hoor ik dat. Ook als is iemand bij wijze van spreken de meest geweldige zanger(es) ter wereld: als ik ‘het’ niet voel, dan raakt het me niet en vind ik het dus ook niet mooi. Mooi is voor mij bezield. Ook al is dan misschien niet (perfect) technisch onderlegd.
Voor de rest ben ik graag creatief, hou ik immens veel van muziek en heb ikzelf geen moeite met mijn persoonlijke/unieke manier van werken die eerder aan een vertaling- en collageproces doet denken. Dus knip en plak en ‘doe ik maar wat’. Als ik tijdens mijn flow kippenvel krijg, vind ik van mezelf dat ik goed bezig ben. En dat volstaat. Dan heb ik verder geen aanmoedigingen van anderen nodig. Hoewel het uiteraard altijd fijn is als anderen je muziek waarderen en dat ook laten weten!
Tegelijkertijd op een instrument en mijn stem moeten letten, is voor mij trouwens best wel moeilijk. Ik repeteer dan ook net genoeg tot ik bepaalde technische handelingen op automatische piloot kan spelen. Tegenwoordig gebruik ik ook een backtrack. Dat is een vooraf opgenomen loop of soundscape waarop ik dan live zing. Zo kan ik mij tijdens een optreden volledig focussen op mijn flow, het gevoel van de song en de boodschap/betekenis van de tekst. Ik ben me dan nog wel bewust van wat ik doe, maar kom tegelijk in een gebied waarin ‘ik’ er niet meer toe doe. Hoe ik klink, hoe ik zing, hoe ik eruit zie, … al die dingen vervagen. Totdat ze tenslotte volledig verdwijnen. Dan voel ik alles ‘stromen’. Heerlijk is dat! En het is helemaal fantastisch als ik kan voelen dat ik het publiek hierin ook kan betrekken en zelfs meenemen. Dan is het alsof we nadien samen met z’n allen ontwaken.
Liefs
Ilse
Vergeet niet je (gratis) te abonneren op mijn YouTube-kanaal en/of volg me op Facebook of SoundCloud
Graag op de hoogte blijven? Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief!
Klik hier voor de vorige blogpost, en hou je alvast klaar voor de volgende…!