Voorafgaand aan mijn huidige incarnatie, had ik een soort visioen van de toekomst. Ik zag dat er een tijd op Aarde zal zijn waarin mensen onder enorme druk zullen komen te staan. Maar ik zag ook een heleboel kleine lichtpuntjes over de hele Aarde, dat wil zeggen, individuele mensen die ontwaakt waren en het licht vasthielden. Niet alle mensen waren ontwaakt, maar slechts een deel van de mensheid, maar dit deel maakte uiteindelijk het verschil. Omdat de lichtpunten zich geleidelijk met elkaar verbonden, en er op een gegeven moment een soort ‘lichtdoorbraak’ was door de matrix van het onverlichte, die deze matrix desintegreerde. Hierdoor werd het mij duidelijk dat aan het einde van de huidige periode alles goed zou komen.

Voor deze wereldwijde doorbraak van licht was het niet nodig dat een meerderheid van de mensen ontwaakt was en hun licht had laten schijnen, laat staan dat alle mensen ontwaakt waren. Een klein deel van de mensheid was voldoende om het mogelijk te maken. Daarom moeten we ons niet laten ontmoedigen als we zien dat de meeste mensen nog slapen, want bij het collectieve ontwaken gaat het niet om een getalsmatige meerderheid, maar om een energetische meerderheid. Het licht is zo sterk dat 1 ontwaakt en bewust mens met zijn hoge vibratie de lagere vibraties van heel veel slapende mensen kan opheffen, misschien wel duizenden of zelfs meer, afhankelijk van zijn of haar bewustzijnsniveau.

Na dit visioen was ik enorm ontroerd en voelde me zeer vereerd om hier op Aarde te mogen komen en te helpen bij deze doorbraak van licht. Vanuit een kosmisch gezichtspunt is wat de mensheid hier doet heel bijzonder. In het Universum is alles met alles verbonden, en wat er op Aarde gebeurt gaat het Universum in via kosmische energiebanen. Veel met licht gevulde buitenaardsen kijken op dit moment met spanning naar de Aarde, want als de mensheid erin slaagt zich te bevrijden uit deze langdurige gevangenschap van duisternis, zal dat een enorme betekenis hebben ver buiten de Aarde voor andere delen van ons zonnestelsel en dit melkwegstelsel. Daarom is het zo belangrijk dat wij allen bakens van licht zijn en het licht hier te midden van de duisternis onwankelbaar vasthouden.

Dit is wat ik heb gezien voorafgaand aan mijn huidige incarnatie.

(Deze woorden werden overgenomen van Christina von Dreien. Een soortgelijk verslag vind je terug in mijn beide boeken, als een van mijn persoonlijke getuigenissen.)

 

Vond je deze info meer dan de moeite waard? Klik dan hier.

Klik hier om terug te gaan naar de blog.