Wanneer mensen mij vragen: ‘Hoe zit dat dan? Hoe maak je nu eigenlijk precies verbinding met de Bron?’, dan is het eerst en vooral van belang te beseffen dat wat we onder ‘de Bron’ verstaan, vele namen heeft. Sommigen noemen het God(in), het Al, de Alfa en Omega, het Universum, Licht en Liefde en zo zijn er nog vele namen. Welke naam men er echter ook aan geeft, de Bron is datgene waar we allemaal – zonder enige uitzondering – vandaan komen, en uiteindelijk ook weer naar terugkeren. En aangezien dat het geval is, zit de Bron dus ook in ons. Of nog: alles wat er is – wij dus ook – zijn pure uitstralingen van de Bron. Dit is de manier waarop de Bron zichzelf leert kennen en dit is tevens de manier waarop wij tot onze eigen innerlijke kern doordringen. Anders gezegd: de Bron, dat zijn wijzelf. Wanneer we dus verbinding wensen te maken met de Bron, dan hebben we het over een zeer diepgaande verbinding… met onszelf, ons ware zelf.
Wanneer de mens het spirituele pad inslaat en zich bewust wil worden van wie hij/zij in werkelijkheid is, dan is het aangeraden om heel erg stil te leren worden. Op die manier word je je immers bewust van allemaal zaken en gedachten die door je hoofd spoken en je als het ware continu aan de draai houden. Terwijl het besef begint te dagen dat al die zaken en gedachten – als een soort wolken – opdagen en weer verdwijnen, kom je tevens tot het besef dat er achter al die wolken een wolkenloze hemel schuilt en een stralende Zon. Die wolkenloze hemel en die stralende Zon: dat ben jijzelf op een hoger, dieper niveau.
Eens je van de bovenstaande staat van bewustzijn hebt geproefd, al is het maar voor even, dan zal de smaak ervan je nooit meer loslaten en zal je er meer van willen. Je merkt dan namelijk dat je hele wezen zich ontspant en vult met vrede, harmonie en gelukzaligheid. Waarom zou je je weer gek laten maken door allemaal gedachten die uit alle macht je aandacht proberen te trekken?
Het ego geeft zich echter niet zomaar gewonnen en zal alles in de strijd beginnen te gooien. Het merkt namelijk dat het zijn macht op je verliest, en vreest zijn eigen dood. Degene die langzaam maar zeker steeds meer tot het besef komt dat de Bron eeuwig is en de dood niet werkelijk bestaat, zal de trucjes, listen en kronkelingen van het ego echter steeds meer beginnen te doorzien. Waar deze hem aanvankelijk verleidde en afleidde van de ware kern van de zaak, ja, hem in slaap wiegde, wordt nu steeds duidelijker dat er een kracht werkzaam was die hem letterlijk blind maakte. Eens de ogen zich openen voor deze onlichte kracht, wordt het heel gemakkelijk hem de deur te wijzen. Wanneer de ramen en deuren van een donkere kamer worden geopend, ziet de kamer zich immers ook tegenover het daglicht gesteld en daar kan het niet meer onderuit.
‘Maar moeten we ons dan altijd van het onlicht (het donker) afwenden?’ Nee, natuurlijk niet. Dat kan ook niet. Dat donker is er nu eenmaal. Wat we wel kunnen doen, is het donker – de schaduwkanten van onszelf – leren integreren. Dan kunnen we de ramen en de deuren van onszelf leren open- en dichtzetten zodat het daglicht én het donker beide even welkom zijn.
Voel je wat ik hiermee bedoel? Als je het donker straalweg negeert en doet alsof het er niet is, blokkeer je jezelf. Je ziet dan misschien stukjes van je eigen wolkenloze hemel en stralende Zon, maar begrijpt nog niet hoe uitgestrekt, krachtig en machtig jijzelf wel bent. Veel beter is het daarom om goed te kijken wat voor wolken jouw innerlijke licht – de Bron – verduisteren en welke blokkades jouw precies tegenhouden om niet mee te buigen en te stromen met de natuurlijke flow.
Wanneer je iets aandachtig wenst te bekijken, is het niet meer dan logisch dat er allerlei vragen opborrelen. Het stellen van de juiste vragen is een kunst. Zijn deze wolken gedachten die je ooit als waarheid hebt aangenomen en waar je nu niet meer zomaar vanaf geraakt? Zijn het ingesleten gewoontes? Zo ja, welke? Conditioneringen? Overtuigingen? Vanwaar heb je die? Wie verkocht ze ooit aan jou en zijn ze eigenlijk nog wel iets waard? Waarom hou je aan bepaalde gedachten vast? Is het uit angst? Vind jij jezelf helemaal niet zo dapper? Verstop je je liever achter je eigen wolken? Wil je niet liever vrij als een kind zijn en spelen en lachen en dansen? Waarom vind je het leven eigenlijk zo zwaar?
De bovenstaande vragen zijn er maar enkele. Degene die zich nooit eerder vragen stelde, zal het in het begin natuurlijk knap lastig krijgen. Maar mocht zo iemand toch doorzetten, is de kans erg groot dat hij uiteindelijk toch wordt beloond. Hij zal immers steeds meer doorkrijgen dat hij er helemaal niet alleen voorstaat, zoals hij aanvankelijk angstig dacht, maar dat er velen zijn die allemaal met precies datzelfde proces bezig zijn! En niet alleen wordt hij omringd door letterlijk duizenden gelijkgestemden; hij wordt zelfs geleid door nog meer van hen die zich inmiddels in de hogere licht-werelden bevinden. Zoveel te meer hij licht binnenlaat, zoveel te meer zal hij deel gaan uitmaken van een grote Familie van Licht.
Een laatste ding waarop ik nog graag de aandacht wens te vestigen, heeft te maken met het eenvoudige feit dat we altijd al verlichte wezens zijn geweest. We zijn het slechts vergeten doordat we zelf hebben toegestaan dat bepaalde wolken ons zicht en ons Zonlicht blokten, en doordat we zelf bepaalde deuren en ramen hebben gesloten. Het kan wel zijn dat anderen ons in het verleden ideëen aanpraatten of hebben verkocht; wij zijn helemaal zelf verantwoordelijk voor wat we tot ons nemen en dus wat we toestaan ons te beïnvloeden en te vormen. Eens we doorkrijgen dat wijzelf de touwtjes terug in handen dienen te nemen… over onszelf, worden we eindelijk weer die vrije, soevereine lichtwezens waarvan het bewustzijn zich uitstrekt tot helemaal aan de Bron.
Vond je deze info meer dan de moeite waard? Klik dan hier.
Klik hier om terug te gaan naar de blog.