Het is moeilijk te zeggen wanneer en hoe het allemaal precies begon. Wellicht lag de kiem voor dit bijzondere project reeds besloten in onze allereerste kennismaking, nu alweer zo’n 6 jaar geleden.

Ik had die middag een verjaardagsfeestje in het Park Middelheim aan me voorbij laten gaan maar in de avond toch het uitgeweken gezelschap op het Mechels Plein opgezocht. Voor we het wisten, zaten we met z’n allen met een cocktail in de hand op het piepkleine schermpje van een smartphone naar mijn eerste video-clip te turen. Hij – regisseur van beroep – zou pas een jaar later over zijn grote boekenkast beginnen. Nadat ik het over mijn verzameling boeken had gehad. Ja, vanaf het begin speelden we open kaart. En we wisten beiden dat als we dit liefdes-avontuur zouden aanvatten, we in een stroom terecht zouden komen die onze horizonten danig verbreden zou.

Onze eerste echte samenwerking kwam er op mijn vraag. Of hij een video-clip wilde maken voor mijn derde single ‘The Life’. Hij stemde toe en het resultaat was een warm, indringend portret in zwart en wit. We waren toen al enkele jaren samen. In 2019 bezocht ik hem verschillende keren in Burkina Faso/Afrika waar hij de gevolgen van de verwoestijning in beeld trachtte te brengen en ik me nuttig probeerde maken als zijn onzichtbare persoonlijke assistente. Niet gemakkelijk want de missies naar de afgelegen gebieden hadden soms nog nooit een blanke vrouw gezien.

Hoe avontuurlijk maar ook hoe confronterend en leerrijk was en is ons samenzijn! Naast zoveel ander moois is hij degene die me terug naar mijn Afrika bracht, mijn oude bakermat. En ik, ik ontsluit voor hem de niet-zichtbare werelden.

Was het tijdens onze reizen naar Afrika, Sri Lanka of de Azoren? Of was het nadien, tijdens die eerste lockdown die ons liefdenest in Antwerpen in een heel bijzondere sfeer onderdompelde? Feit is dat mijn eerste lezingen-toernee werd afgelast en dat ik in de plaats daarvan aan artikels begon te werken, en aan de Engelse vertaling van mijn tweede boek ‘Lieve Hemel’. Thomas van zijn kant droomde hardop over enkele projecten die nauw aan zijn hart waren komen te liggen. Dat deze opwindende combinatie voor de zoveelste keer mijn leven zou veranderen, voorvoelde ik wel, maar de details liet ik opzettelijk vaag. Zo heb ik het immers graag. Behalve als scherpte geboden is of uitdrukkelijk wordt gevraagd, hou ik wel van enige gesluierdheid. Zo is de wereld immers ook. Sommige gebieden zijn tastbaar. Anderen vluchtig, fragiel, bijna niet op te merken. Veel van ons meest belangrijke werk speelt zich in die laatst genoemde gebieden af. Een invloed, buiten het fysieke bereik van de mens, maar daarom niet minder belangrijk.

Op 6 juli nam Kristien voor het eerst contact met me op. Dat ze zo genoten had van één van mijn schrijfsels. En dat ze een dochtertje had waarin ze zoveel van mij herkende. Het gesprek ging op en neer totdat op een avond voor het eerst duidelijke taal werd gesproken: ‘Was dit onze kans op een project van ons twee? Onze eerste echte grote samenwerking?’ Teveel toevalligheden wezen allemaal in dezelfde richting en op 18 augustus was het dan zo ver: de familie gaf haar groen licht. Terwijl de wereld om ons heen volop in de ban verkeerde van een (angst-)virus, ging het ‘Project Amy: Terug naar het Paradijs’ geruisloos van start…

 

Deze blogpost maakt deel uit van het documentaire filmproject ‘Terug naar het Paradijs’.

In de volgende blogpost deel ik het artikel waarnaar ik hierboven verwees als ‘één van mijn schrijfsels’.

Ons live volgen kan ook via Instagram + Facebook

Delen mag en is zelfs zeer welkom, mits naamsvermelding.